Weet ik veel wat ik voel?!

Jaren geleden zat ik voor het eerst bij een coach. Ik had te veel hooi op mijn vork genomen. Mijn ambities, gedrevenheid en perfectionisme vormden een prima mix om mezelf voortdurend voorbij te rennen. Dat ging ik niet al te lang volhouden. Ik wilde niet in een burn-out terecht komen, dat had ik te veel om me heen gezien. Dus ik trok aan de bel.

"Hoe voel je je?"

Oh no. Ze vraagt hoe ik me voel... 

“Hoe ik me voel?”

Weet ik veel wat ik voel?? 
Deze vraag alleen al was voor mij een eyeopener. Hoe ik me voelde was nou niet iets waar ik bijzonder vaak bij stilstond. 

Anderen aanvoelen. Dat kon ik wel. Ik wist precies hoe ik tactisch iets moest brengen om iemand niet voor het hoofd te stoten maar toch mijn punt te maken. 

"Ja, hoe je je voelt. Ben je... Boos? Bang? Blij? Verdrietig?"

Lange stilte. Ik had geen idee. Over mezelf praten vond ik ongemakkelijk. Achteraf zie ik dat daar mijn onzekerheid zat. En om dat te verbloemen hield ik me graag sterk. Een muurtje optrekken alsof er niets aan de hand is. Ik ging over mijn eigen grenzen heen. Ik negeerde de stress signalen van mijn lichaam. Vroeg of laat knal je tegen je zorgvuldig opgemetselde muur aan. Auw. 

Later merkte ik dat je kwetsbaar opstellen zoveel meer oplevert. Het geeft verbinding. Je hoeft het niet alleen uit te zoeken. Je mag ook om hulp vragen.

Ik had laatst een opleidingsdag over Lichaamstaal. Super interessant. Lichaamstaal heeft alles te maken met hoe je je voelt. Je lichaam liegt namelijk niet. Wel hebben we onszelf geleerd om ons lichaam soms te negeren. Stress signalen die aangeven dat het niet goed met ons gaat ‘uit te schakelen’. Want we zijn druk. We zijn druk bezig met moeten. Geen tijd voor pauze. Geen tijd om bij onszelf stil te staan. En al helemaal geen tijd om stil te staan bij wat ons lichaam ons wil vertellen.

Wat mij helpt om even te voelen hoe het met me gaat?
Als ik merk dat ik te veel bij de ander ben, helpt het mij om beide voeten stevig neer te zetten. Schouders laag. Rustig in- en uitademen. En: de rugleuning te voelen. Even inchecken: hoe zit ik erbij? Met deze houding kom ik weer meer tot mezelf. 

Als loopbaancoach ga ik onder andere in op de vragen: Wie ben je? Wat kan je? Wat wil je?
​
Laten we er een aan toevoegen: Wat voel je?

Het voelen neem ik steeds meer mee in mijn coaching. Het brengt een laag dieper in de coachingsgesprekken die ik voel. Uh.. voer.

Wat helpt jou om gedurende de dag even te voelen hoe het met je gaat?