Drie vragen om te peilen hoe het zit met jouw werkgeluk:

1. Plezier: Ervaar je plezier in je werk?
2. Authenticiteit: Kun je je talenten kwijt in je werk?
3. Zingeving: Voelt je werk zinvol?

Onno Hamburger en Ad Bergsma onderscheiden drie onderdelen voor werkgeluk:

Plezier
Vind je je werk leuk? Geniet je regelmatig van je werk? Is humor belangrijk in je werk? 

Authenticiteit
Een voldaan gevoel heeft te maken met of jij je kwaliteiten kwijt kunt in je werk. Weet je wat jouw talenten zijn? En kun je je talenten voldoende kwijt in je werk? Welke kwaliteiten van jou zijn misschien leuk voor anderen, maar kosten jou een hoop energie? Als ik het over talenten heb dan heb ik het over waar jij goed in bent, wat je leuk vindt én waar je energie van krijgt.  Waar zit jouw passie?

Zingeving
​Voelt je werk zinvol en nuttig? Heb je het idee dat je werk bijdraagt aan het grotere geheel? Heeft het betekenis voor anderen? Of draagt het bij aan een betere wereld?
Je komt pas toe aan zingeving als je je voldoende veilig voelt in je werk en je lekker aan de slag bent. Dan kan de vraag opkomen: Waar doe ik het allemaal voor? Sta je in de 'overleefstand' dan ben je blij als je je werkdag weer overleefd hebt. 

Op welk onderdeel knelt het bij jou op je werk? Wat heb je dan te doen, wat kun je verbeteren?

Je moet nog zo lang werken. Dan kun je maar beter werk doen wat je leuk vindt. 
Maar dat is het 'm nou juist precies. Want wat vind je nou écht leuk? Wat is er nog meer mogelijk met jouw talenten en ervaring? En wat is voor jou echt belangrijk in je werk? Als je het eens over jouw werkgeluk wilt hebben, plan dan een gratis carrièreboostgesprek in.

Boekentip: Gelukkig werken van Onno Hamburger en Ad Bergsma (2011).

Een deel van wie hij is, houdt hij verborgen op zijn werk.
Omdat hij zich niet veilig genoeg voelt.
Omdat hij bang is voor de oordelen. Van anderen. 
Wat zullen ze wel niet denken?
Hoe zullen ze hem dan behandelen?
​
Ik begeleidde iemand in een loopbaantraject die heel open is. 
Toegankelijk. 
Deelt rustig zijn mening. 
Vertelt over zijn weekend aan collega’s. 
En toch. 
Durft hij niet zichzelf te zijn. 
Want er is één ding dat hij niet op zijn werk deelt.
En dat is met wie hij samen is. 
 
Het doet een beetje pijn. 
Dat er iets groots is in je leven wat je verzwijgt op je werk omdat je je niet kwetsbaar durft op te stellen… 
Je werk is een groot onderdeel van je dagelijkse leven. Zou prettig zijn als je daar jezelf mag zijn. 
 
Iemand anders die ik begeleidde, durft zichzelf niet te zijn op kantoor. Zij kreeg haar baan in coronatijd en nu alle medewerkers eindelijk weer op kantoor mogen werken, wordt ze wat onzeker. Zij vraagt zich af of haar collega's haar kledingstijl en humor wel zouden kunnen waarderen.

'Ik kan mezelf niet zijn op mijn werk'.
​Kun jij dat niet? Of mag jij dat niet van jezelf?
Wat zijn we toch veel bezig met anderen. Bang wat anderen van je vinden. Bang om uit de toon te vallen. 

Vanuit het systemisch perspectief is het logisch. Het is één van de ordeningsprincipes: Het recht om erbij te horen. Binding. Maar moet je precies hetzelfde zijn of doen als anderen, om erbij te mogen horen? 

Geef jezelf toestemming om jezelf te zijn. Probeer het uit. En weet je? Je kwetsbaar opstellen versterkt juist de verbinding. Hoe jij je kleedt, hoe jij je uit en met wie jij samen bent, daarin kun je ook weer een voorbeeld zijn voor anderen. Wees jezelf. Jij mag zijn wie je bent.  En bedenk: je bent niet voor niets aangenomen op deze plek. Jij hebt iets te brengen. Niet iets te verbergen. 
 
 Hoe zit dit bij jou, mag jij je jezelf laten zien en je kwetsbaar opstellen? Waar ben je bang voor? Van wie heb je toestemming nodig?

....mag jij jezelf zijn, van jezelf?