Ze kijkt schuin omlaag. Een trieste blik. Ze blijft even stil. Dan zegt ze: "Ik kwam bij jou omdat ik niet wist wat ik wilde qua werk. Nu weet ik eindelijk wat ik wil. Maar durf ik er niet voor te gaan. En tegelijkertijd baal ik daar weer van. Waarom kan ik er niet gewoon voor kiezen en het dan gaan doen?"

Hoe ga je daar ooit komen?
Het is heel normaal dat je halverwege even vastzit in je zoektocht naar wat je precies wilt qua werk en hoe je daar komt. Dat je het even niet meer weet. In het begin is het leuk en nieuw. Daarna wordt het steeds concreter en komt het allemaal wel erg dichtbij. Vervolgens maken we het vaak heel groots en (onnodig) ingewikkeld. Dat kan onzekerheid en onrust opleveren. Je doel voelt heel ver weg en je ziet overal beren op de weg. Hoe ga je daar ooit komen? En wat moet je daarvoor loslaten, om die weg in te kunnen slaan?

Ziektewinst
Als je niets doet, niet in actie komt en blijft zitten waar je zit, dan levert dat ook 'winst' op. Ziektewinst noemen we dat. Er is iets wat het ons oplevert wanneer we niets doen. Bijvoorbeeld: het levert vastigheid op. Ondanks dat we niet gelukkig zijn in het werk, levert het ons wel vastigheid en zekerheid op. Het is iets wat je moet loslaten wanneer je een nieuwe (onzekere) weg inslaat. Dat kan voor onrust zorgen. En we houden het zelf in stand; blijkbaar is de pijn nog niet groot genoeg om in actie te komen. Maar ondertussen kriebelt dat verlangen om die nieuwe weg in te slaan. En het besef dat we eindelijk weten welke kant we op willen qua werk, maar het nog niet durven en daardoor tot stilstand komen, is dubbel frustrerend. 

Ik deel drie stappen die hierbij helpen:

1. Voelen (je buik)
We hebben de neiging om frustraties weg te stoppen. Dat willen we niet voelen. Dat mag er niet zijn, want we moeten dóór. Wat mijn klant hielp was even 'zitten' met het gevoel en erkennen dat zij zich zo voelde. Niet het gevoel wegstoppen, maar toelaten. Soms moet je het frustrerende gevoel eerst toelaten, voordat je het kunt loslaten. 

2. Rationeel (je hoofd)
Wat ook hielp was kleine stapjes zetten in het onderzoeken van het beroep dat ze zo graag wil uitoefenen. Meer informatie verzamelen en gesprekken voeren zodat ze een beter beeld heeft van het werk. De boel op een rijtje zetten, overzicht krijgen en structuur aanbrengen aan haar gedachten. 

3. Dromen (je hart)
In de sessie hebben we haar missie opgeschreven. Dit ging een laag dieper dan het 'middel' waar ze naartoe werkte; het middel was in tussentijd haar doel geworden. Haar missie bracht haar weer terug bij wat ze daadwerkelijk wilde bereiken. Haar doel. Haar passie. Toen hebben we een oefening gedaan door vanuit drie rollen naar haar situatie te kijken: de Dromer, de Criticus en de Realist (gebaseerd op de Walt Disney oefening uit de NLP). Ik heb haar eerst aan het dromen gezet. Wat als ze dit echt ging doen? Hoe voelt dat? Hoe ziet dat eruit? Wat doe je? En vervolgens mocht haar criticus spuien waarom die daar zo onrustig van werd, welke risico's zijn er? We hebben afgesloten met de realist die kijkt wat er werkelijk speelt, wat werkelijk belangrijk is en welke boodschap die heeft voor de criticus en de dromer. Dat hielp verhelderend.

"Eigenlijk valt deze stap wel mee. Ik kan het in kleine stapjes nemen. Dat geeft rust".

Wil jij ook weten wat je wilt qua werk, maar heb je geen idee welke baan bij jou past? Kom dan naar de Workshop 'Welke baan past bij jou?' op vrijdag 19 aug. in Zwolle. Let op: Early bird tarief tot en met 7 aug. zolang er plek is! 

Wat ik belangrijk vind, is dat je de keuze voor een nieuwe baan niet maakt uit angst voor tekort! Bijvoorbeeld: je kiest nu voor een baan die min of meer 'per ongeluk' op je pad komt, uit angst dat je in september nog geen werk hebt. (Want wat zal je omgeving wel niet zeggen, als je even zonder werk zit. En dat in deze tijd..) Of je gaat volledig in op de uitnodiging van een recruiter voor een bepaalde baan. En voor je het weet, teken je een contract, zonder dat je je eerst goed verdiept hebt in wat jij nou eigenlijk zelf precies wilt qua werk.
Wat ik helaas ook zie, is dat mensen die diep ongelukkig zijn in hun werk, niet tot actie overgaan. Ze doen niets. Uit angst voor een onzekere toekomst. Het voelt te spannend. Of zij lopen vast omdat ze niet weten hoe ze de volgende stap mogen zetten en waar naartoe.

Wat er dan gebeurt? Dan sta je volgend jaar nog steeds op ditzelfde punt. Je werkt niet met de passie waarmee je zou willen werken. De baan is toch niet zoals je verwacht had. Je concludeert dat het werk toch niet zo goed bij je past. Toen je daar kwam werken had je eigenlijk al je twijfels. En die heb je, als je heel eerlijk bent, nu nog steeds...

​Sta hier eens bij stil: maak jij je keuzes vanuit angst en onzekerheid of vanuit verlangen?

Dit is één van de redenen waarom ik op vrijdag 19 augustus een workshop organiseer in Zwolle: Welke baan past bij jou?
Zodat jij niet een baan kiest uit angst voor tekort (en volgend jaar op ditzelfde punt staat...) maar een baan kiest omdat je weet wat je wilt! Je bent van harte welkom bij mij op kantoor. 
​
PS: Goed om te weten: als je je uiterlijk 7 augustus aanmeldt, krijg je meer dan 20% korting en betaal je maar €97,- Zolang er plek is... (en als je hierover twijfelt, luister je dan naar je angst of je verlangen?)

Terwijl, als je er dieper over in gesprek gaat, je grootste passies juist boven komen drijven en die drempels vaak prima op te lossen zijn. Stapje voor stapje. 

​Je moet nog zo lang werken. Je legt je leven niet vast door nu iets anders te gaan doen. 
​Een nieuwe baan aangaan, betekent niet dat je dat de rest van je leven moet gaan doen. Mijn visie is dat wanneer jij je passie volgt, je werk je veel energie geeft. Vaak vind je dan ook wel een oplossing voor eventuele obstakels. Omdat je doet wat je écht interessant vindt en waar je energie van krijgt.
​
Zo gaaf welke droombanen mensen meenemen naar mijn praktijk. Ter inspiratie:

Zo droomde.....
...de salesmanager van een baan als deurwaarder.
..de jurist van een baan als interieurstylist.
..de opticiën van een baan als littekenspecialist.
..de bedrijfsvoeringsmedewerker van een eigen Italiaanse delicatessenwinkel.
..de leerkracht van een baan als tv-presentator.
..de HR-adviseur van een baan als wandelaar.
..de video marketeer van een baan als goudsmid.
..de controller van een eigen bierbrouwerij.
..de management-assistent van een baan als manager van een kinderopvang.
..de bestuurssecretaris van een eigen praktijk als loopbaancoach.

Die laatste ben ik trouwens zelf ;-)
Ook ik had voor de start van mijn eigen praktijk belemmerende gedachten: er zijn al zo veel coaches, kan ik hier wel mijn brood mee verdienen, mijn man heeft al een eigen bedrijf, is dat wel verstandig?

Maar weet je, als er iets is wat ik belangrijk vind, is het wel dat je je passie volgt, je dromen najaagt.
Doen wat je écht wilt. Want wat is het ergste wat er kan gebeuren? Dat het niet gaat zoals je had verwacht. Dan heb je het in ieder geval geprobeerd en er vast een hoop van geleerd. Je komt er maar op een manier achter, en dat is het gewoon gaan doen! 

En nu?
Heb ik een goed lopende praktijk en ben ik ontzettend blij dat ik de sprong gewaagd heb. Ondanks de stemmetjes die soms zeiden dat het me misschien niet ging lukken, heb ik doorgezet. Ik heb ervoor gekozen om mijn passie te volgen. Ik sta stevig in mijn schoenen. Mijn werk als loopbaancoach geeft me veel energie. En dat gun ik jou ook, een baan die bij jou past en waar je energie van krijgt!

En... wat is jouw droombaan?

Op 6 oktober is het Kinderboekenweek met als thema 'Worden wat je wil'.
​Wat een mooi thema. Op school wordt er spelenderwijs uitgebreid kennisgemaakt met allerlei beroepen. ​Complete kapsalons, dierenartsen, brandweerkazernes en bakkerijen worden ingericht in de klas.
 
Mijn dochter is 3 jaar en we namen vorige week een kijkje bij de peuterochtend van de basisschool waar zij straks naartoe gaat. Daar was een kapsalon ingericht in de kleuterklas. Een jongen van 4 jaar was druk in de weer met een pop met veel haar en een föhn. Mijn vader, die kaal is, nam een kijkje en de jongen vroeg of hij het haar van mijn vader mocht verven. 'Alle drie?' vroeg mijn vader. 'Ja!' Geduldig nam mijn vader plaats in de kapsalon. En de jongen ging enthousiast aan de slag om de baard van mijn vader met een tondeuse onder handen te nemen, zijn haar rood te verven met een kwast, de baard te steilen met een steiltang en zijn haar te drogen met een föhn. De jongen vond het prachtig (en wij ook!)

 Yvonne Sprick, loopbaancoach in Zwolle, biedt in de 'Week van de Loopbaan' gratis loopbaancoaching aan.