Alle stoplichten staan op groen. Maar ik durf nog niet door te rijden.

Ze kijkt schuin omlaag. Een trieste blik. Ze blijft even stil. Dan zegt ze: "Ik kwam bij jou omdat ik niet wist wat ik wilde qua werk. Nu weet ik eindelijk wat ik wil. Maar durf ik er niet voor te gaan. En tegelijkertijd baal ik daar weer van. Waarom kan ik er niet gewoon voor kiezen en het dan gaan doen?"

Hoe ga je daar ooit komen?
Het is heel normaal dat je halverwege even vastzit in je zoektocht naar wat je precies wilt qua werk en hoe je daar komt. Dat je het even niet meer weet. In het begin is het leuk en nieuw. Daarna wordt het steeds concreter en komt het allemaal wel erg dichtbij. Vervolgens maken we het vaak heel groots en (onnodig) ingewikkeld. Dat kan onzekerheid en onrust opleveren. Je doel voelt heel ver weg en je ziet overal beren op de weg. Hoe ga je daar ooit komen? En wat moet je daarvoor loslaten, om die weg in te kunnen slaan?

Ziektewinst
Als je niets doet, niet in actie komt en blijft zitten waar je zit, dan levert dat ook 'winst' op. Ziektewinst noemen we dat. Er is iets wat het ons oplevert wanneer we niets doen. Bijvoorbeeld: het levert vastigheid op. Ondanks dat we niet gelukkig zijn in het werk, levert het ons wel vastigheid en zekerheid op. Het is iets wat je moet loslaten wanneer je een nieuwe (onzekere) weg inslaat. Dat kan voor onrust zorgen. En we houden het zelf in stand; blijkbaar is de pijn nog niet groot genoeg om in actie te komen. Maar ondertussen kriebelt dat verlangen om die nieuwe weg in te slaan. En het besef dat we eindelijk weten welke kant we op willen qua werk, maar het nog niet durven en daardoor tot stilstand komen, is dubbel frustrerend. 

Ik deel drie stappen die hierbij helpen:

1. Voelen (je buik)
We hebben de neiging om frustraties weg te stoppen. Dat willen we niet voelen. Dat mag er niet zijn, want we moeten dóór. Wat mijn klant hielp was even 'zitten' met het gevoel en erkennen dat zij zich zo voelde. Niet het gevoel wegstoppen, maar toelaten. Soms moet je het frustrerende gevoel eerst toelaten, voordat je het kunt loslaten. 

2. Rationeel (je hoofd)
Wat ook hielp was kleine stapjes zetten in het onderzoeken van het beroep dat ze zo graag wil uitoefenen. Meer informatie verzamelen en gesprekken voeren zodat ze een beter beeld heeft van het werk. De boel op een rijtje zetten, overzicht krijgen en structuur aanbrengen aan haar gedachten. 

3. Dromen (je hart)
In de sessie hebben we haar missie opgeschreven. Dit ging een laag dieper dan het 'middel' waar ze naartoe werkte; het middel was in tussentijd haar doel geworden. Haar missie bracht haar weer terug bij wat ze daadwerkelijk wilde bereiken. Haar doel. Haar passie. Toen hebben we een oefening gedaan door vanuit drie rollen naar haar situatie te kijken: de Dromer, de Criticus en de Realist (gebaseerd op de Walt Disney oefening uit de NLP). Ik heb haar eerst aan het dromen gezet. Wat als ze dit echt ging doen? Hoe voelt dat? Hoe ziet dat eruit? Wat doe je? En vervolgens mocht haar criticus spuien waarom die daar zo onrustig van werd, welke risico's zijn er? We hebben afgesloten met de realist die kijkt wat er werkelijk speelt, wat werkelijk belangrijk is en welke boodschap die heeft voor de criticus en de dromer. Dat hielp verhelderend.

"Eigenlijk valt deze stap wel mee. Ik kan het in kleine stapjes nemen. Dat geeft rust".

Wil jij ook weten wat je wilt qua werk, maar heb je geen idee welke baan bij jou past? Kom dan naar de Workshop 'Welke baan past bij jou?' op vrijdag 19 aug. in Zwolle. Let op: Early bird tarief tot en met 7 aug. zolang er plek is!