Mag jij jezelf zijn van jezelf?

Een deel van wie hij is, houdt hij verborgen op zijn werk.
Omdat hij zich niet veilig genoeg voelt.
Omdat hij bang is voor de oordelen. Van anderen. 
Wat zullen ze wel niet denken?
Hoe zullen ze hem dan behandelen?
​
Ik begeleidde iemand in een loopbaantraject die heel open is. 
Toegankelijk. 
Deelt rustig zijn mening. 
Vertelt over zijn weekend aan collega’s. 
En toch. 
Durft hij niet zichzelf te zijn. 
Want er is één ding dat hij niet op zijn werk deelt.
En dat is met wie hij samen is. 
 
Het doet een beetje pijn. 
Dat er iets groots is in je leven wat je verzwijgt op je werk omdat je je niet kwetsbaar durft op te stellen… 
Je werk is een groot onderdeel van je dagelijkse leven. Zou prettig zijn als je daar jezelf mag zijn. 
 
Iemand anders die ik begeleidde, durft zichzelf niet te zijn op kantoor. Zij kreeg haar baan in coronatijd en nu alle medewerkers eindelijk weer op kantoor mogen werken, wordt ze wat onzeker. Zij vraagt zich af of haar collega's haar kledingstijl en humor wel zouden kunnen waarderen.

'Ik kan mezelf niet zijn op mijn werk'.
​Kun jij dat niet? Of mag jij dat niet van jezelf?
Wat zijn we toch veel bezig met anderen. Bang wat anderen van je vinden. Bang om uit de toon te vallen. 

Vanuit het systemisch perspectief is het logisch. Het is één van de ordeningsprincipes: Het recht om erbij te horen. Binding. Maar moet je precies hetzelfde zijn of doen als anderen, om erbij te mogen horen? 

Geef jezelf toestemming om jezelf te zijn. Probeer het uit. En weet je? Je kwetsbaar opstellen versterkt juist de verbinding. Hoe jij je kleedt, hoe jij je uit en met wie jij samen bent, daarin kun je ook weer een voorbeeld zijn voor anderen. Wees jezelf. Jij mag zijn wie je bent.  En bedenk: je bent niet voor niets aangenomen op deze plek. Jij hebt iets te brengen. Niet iets te verbergen. 
 
 Hoe zit dit bij jou, mag jij je jezelf laten zien en je kwetsbaar opstellen? Waar ben je bang voor? Van wie heb je toestemming nodig?

....mag jij jezelf zijn, van jezelf?